Apollonio, Almerigo, gospodarstvenik, komercijalist, politolog, povjesničar (Piran, 20.VIII.1928. – Pavia, 16.I.2021.).

U Trstu je 1939.-43. pohađao gimnaziju „Dante Alighieri“, potom se vratio u rodni grad gdje se 1943.-1945. privatno pripremao za polaganje ispita te je 1946. maturirao u klasičnoj gimnaziji. Izbjeglica je od 1946., a u lipnju 1947. položio je za nastavnika. Javio se za zamjenskog učitelja u Napulju te je prihvaćen na posao u tamošnji u izbjeglički logor Capodimonte, a u studenom iste godine radi kao nastavnik u nedalekom Arzanu. Godine 1951. upisao se na Sveučilište u Trstu, gdje je 1954. diplomirao političke znanosti s tezom usmjerenom na monetarnu politiku Sjedinjenih Američkih Država nakon Drugog svjetskog rata. Kasnije je stekao i zvanje ovlaštenog računovođe.

Radio je u Banci Nazionale del Lavoro (1954.-59,), zatim u aukcijskoj i financijskoj tvrtki Finarte u Milanu (1960.-62,). Bio je i izvršni direktor tvrtke Gaggia koja je proizvodila i izvozila aparate za kavu, a 1972. imenovan je ravnateljem trgovačkog udruženja pokrajine Pavia, gdje je boravio od 1959., s konzultantskim ovlaštenjima za Milano i Rim. Na toj je dužnosti bio 12 godina, a od 1984. do umirovljenja 1989. radio je privatno.

Narednih tridesetak godina posvetio se povijesnim i arhivskim istraživanjima, gajeći interes koji ga je pratio od mladosti. Prvu knjigu Autunno istriano: la ʻrivolta’ di Pirano del 1894 e i dilemmi dell’ ʻirredentismo’ objavio je 1992. u izdanju tršćanskog IRCI-ja (Istituto Regionale per la Cultura Istriano-fiumano-dalmata). U sklopu plodne višedesetljetne suradnje IRCI mu je objavio i povijesnoistraživačke radove L’Istria veneta dal 1797 al 1813 (Gorizia 1998.) te Nel tardo Ottocento asburgico. Il lungo ministero del conte Taaffe e i suoi riflessi sul Litorale (Trieste 2018.) u povodu njegovog 90. rođendana.

Ostali važniji radovi: Dagli Asburgo a Mussolini. Venezia Giulia 1918-1922, Gorizia 2001.; Venezia Giulia e fascismo 1922-1935. Una società post-asburgica negli anni di consolidamento della dittatura mussoliniana, Gorizia 2004.; „La Cassa di Risparmio di Trieste fra il 1918 e il 1945”, La Cassa di Risparmio di Trieste 1842-2002, Roma 2004., 137-245; Le Bocche di Cattaro nel 1810. Relazione di Luigi Paulucci, delegato napoleonico, con altri documenti e appunti di storia bocchese, urednik Almerigo Apollonio, Trieste 2005.; Libertà, autonomia, nazionalità. Trieste, l’Istria e il Goriziano nell’impero di Francesco Giuseppe 1848-1870 (con le coordinate economiche regionali 1815-1875), Trieste 2007.; La ripresa economica di Trieste dopo il ritorno degli Asburgo e i suoi protagonisti (1814-1840), Trieste-Venezia 2011.; La „Belle époque” e il tramonto dell’Impero sulle rive dell’Adriatico (1902-1918). Dagli atti conservati nell’Archivio di Stato di Trieste, dvosveščano, Trieste 2014.

Brojni povijesni eseji i drugi radovi objavljeni su mu u časopisima Atti e Memorie della Società Istriana di Archeologia e Storia Patria (AMSI), Archeografo Triestino tršćanskog društva Minerva, Quaderni giuliani di storia Instituta za zavičajnu povijest Julijske Venecije (Deputazione di Storia Patria per la Venezia Giulia), Atti rovinjskog Centra za povijesna istraživanja (Centro di ricerche storiche Rovigno, CRS).

U Piranu je aktivno surađivao sa Zajednicom Talijana „Giuseppe Tartini“, gimnazijom „Antonio Sema“ i Društvom za povijesne i zemljopisne studije.

Posmrtni ostaci su mu na piranskom groblju.