Brunetti, Lodovico, patoanatom (Rovinj, 21.VI.1813. - Padova, 6.XII.1899.).

Bio je liječnik u Istri, potom od 1855. do umirovljenja profesor patološke anatomije na Sveučilištu u Padovi. O svojim je istraživanjima objavio mnoga znanstvena djela.

Konstruirao je novi tip rahiotoma, instrumenta za razudbu leđne moždine. Bio je poznat po taninizaciji - vlastitoj metodi konzerviranja anatomskih preparata, od kojih su neki bili izloženi na svjetskoj izložbi u Parizu 1867., a čuvaju se u padovanskome gradskome muzeju (Notice sur une nouvelle méthode de conservation macromicroscopique des piéces anatomiques placées à l'exposition universelle de Paris en 1867, Pariz 1867.; La tannizzazione dei tessuti animali, Padova 1878.). Posebice se bavio problematikom balzamiranja i spaljivanja leševa (Cremazione dei cadaveri, Padova 1873.; Conservazione e cremazione dei cadaveri, Padova 1884.). Napisao je priručnik za patološko-anatomsku razudbu, kojemu je tiskan I. dio, Manuale di anatomia patologica. Propedeutica, ossia guida per il dissettore al tavolo di sezione, 1, Padova 1881. Zauzimao se za javno obavljanje sudskih razudaba i prisutnost studenata na njima. Čuvena rasprava o koleri Fatti, considerazioni, conclusioni sul colera (Padova 1885.) rezultat je njegova iskustva u suzbijanju kolere 1885. na Siciliji, kao i izvještaj o tada poduzetim mjerama. Također je proučavao fiziologiju opskrbe srca krvlju.

O Brunettijevom stručnom renomeu kazuje i podatak da je 1878. pozvan u Rim da balzamira tijelo kralja Vittorija Emanuelea II. Za njegovu donaciju konzerviranih anatomskih preparata bolnici Santo Spirito papa Pio IX. posvetio mu je brončanu ploču-zahvalnicu.