Albertini, Giorgio Maria, filozofski i teološki pisac, propovjednik (Poreč, 20.II.1732. - Poreč, 29.IV.1810.).

Redovnik mletačke dominikanske zajednice, završio je filozofiju i teološke studije u Veneciji, gdje je predavao teologiju. Od 1789. (na poziv Pija VI.) predavač je dogmatike na rimskom kolegiju kongregacije De propaganda fide, a od 1791. (na poziv mletačkog Senata) na teološkom fakultetu u Padovi do njegova ukinuća, nakon čega se 1807. vraća u Poreč. Vrstan propovjednik, plodan pisac i učen predavač. U teološkim je izlaganjima, među ostalim, zastupao konkordističke odgovore na temeljna pitanja o postanku svijeta u svjetlu novovjekovnih znanstvenih promišljanja, zbog čega su ga napadali tomisti.

Pisao je rasprave o kronologiji od početka svijeta do Kristove smrti, o izvoru vjerskih istina i obreda u poganstvu, o nerazrješivosti braka, kršćanskoj ljubavi, jansenizmu, promemoriju o tobožnjoj vječnosti svijeta, povijesne crtice o svojoj obitelji i dr. Važnija su mu djela: Lettera all'autore anonimo della dissertazione intorno l'esistenza di Dio dimostrata da' teoremi geometrici (Udine 1777.), Osservazioni sull'antifilosofo militare (Ferarra 1781.), Piano geometrico e scritturale per fissare un giusto punto nella cronologia (Venezia 1797.), Acroases ossia la somma di lezioni teologiche, u pet svezaka (Padova-Venezia 1798.-1802.) i Scholia kao 6. svezak (Venezia 1808.), Orationes duae, epistolae tres et dissertatio contra Dominicum Pellegrini (Padova 1808.). U rukopisu su ostali: Dissertazione sul sinodo di Pistoia, Varie dissertazioni sul primo fonte de’ dogmi e de’ riti sacri del gentilesimo, Sermo coram summo pontifice Pio VI a. 1789, Memoria sulla pretesa eternite del mondo, Dialoghi sopra il giansenismo, Notizie storiche della famiglia Albertini, Dissertazione cronologica dal principio del mondo insino alla morte di Gesù Cristo.

Podatke o njemu objavio je Enrico Ibertis u Figure domenicane o Piccola enciclopedia domenicana (Torino 1970.).