Stefani, Giuseppe, novinar, urednik, publicist, istraživač povijesti (Piran, 1887. – Padova, 18.IV.1966.).

Otac Attilio, prirodoslovac iz Borga u Trentinu, majka Lucrezia Ventrella, rodom iz Napulja.

Studirao je u Roveretu pa u Trstu, gdje se, s iredentističkih pozicija, uključuje u politički i novinarski život. Po diplomiranju neko je vrijeme u Trentinu, a onda ga angažira tršćanski dnevnik Il Piccolo, pa odlazi u Rim za urednika lista Idea nazionale.

U Prvom svjetskom ratu od 1915. je dragovoljac na talijanskoj strani, bio je ranjen i odlikovan za hrabrost. Krajem rata, 1918., bio je voditelj ureda političara Francesca Salate u Civilnom odjelu Glavnog stožera talijanske vojske.

Nakon rata, 1919., vraća se u Il Piccolo, na mjesto urednika, a potom je urednik u milanskom dnevniku Corriere della Sera. Kao novinar i urednik zastupao je desničarske stavove i ideje. U rimskom mjesečniku Problemi d'Italia objavio je članak o braći Filzi („I fratelli Filzi“) u kojem piše o pazinskom iredentistu Fabiju Filziju.

Godine 1930. zaposlio se u tršćanskom osiguravajućem društvu Assicurazioni Generali kao voditelj ureda odnosa s javnošću, kojemu će potom biti ravnatelj. Taj će posao kasnije obavljati i u Tršćanskom Lloydu.

U to vrijeme, početkom 1930-ih, uz poticaj senatora F. Salate, posvećuje se istraživanjima povijesti iredentizma. Bio je tada među pokretačima tršćanskog političko-povijesnog časopisa La Porta orientale, prožetog protuslavenskim iredentizmom, u kojemu je od početka stalni suradnik, kasnije i glavni urednik.

Objavio je opsežne radove o povijesti društva Generali, o tršćanskom bonapartizmu i dr. U časopisu Nuova Antologia izašao mu je 1932. ogled „Unità della storia istriana“, potom i članci o Gabrieleu D'Annunziju, iredentistima, jadranskom pitanju i dr. U Trstu je 1936. s Rinom Alessijem uredio komemorativni zbornik Nazario Sauro e l'Istria, a 1938. u Veroni je s Brunom Astorijem tiskao knjigu o Tršćanskom Lloydu i njegovom doprinosu talijanskom pomorstvu (Il Lloyd triestino 1836-1936. Contributo alla Storia Italiana della Navigazione Marittima). U časopisu Archeografo Triestino objavio je 1941. opsežnu dokumentiranu zbirku „Trieste e l'Austria dopo la Restaurazione. Dai carteggi riservati della polizia imperiale“.

Povijesnom publicistikom nastavio se baviti i nakon Drugog svjetskog rata, pišući o raznim aspektima tršćanske povijesti, ali i šireg područja sjevernog Jadrana, pa i o književno-političkim povijesnim temama te je objavio knjige: Il teatro Verdi di Trieste nel 150° annuale della sua inaugurazione (Trieste 1951.); L’Austria e il giornalismo triestino dopo Villafranca (Trieste 1953.); Cavour e la Venezia Giulia. Contributo alla storia del problema adriatico durante il Risorgimento (Firenze 1955.); L'Assicurazione a Venezia. Dalle origini alla fine della Serenissima (dvotomna, Trieste 1956.); La lirica italiana e l'irredentismo. Da Goffredo Mameli a Gabriele d'Annunzio (Rocca San Casciano 1959.); I Greci a Trieste nel settecento (Trieste 1960.); I prigionieri dello Spielberg sulla via dell'esilio (Udine 1963.); Il problema dell'Adriatico nelle guerre del Risorgimento (Udine 1965.) i dr.