Stefani, Attilio, prirodoslovac, srednjoškolski profesor (Borgo di Valsugana kraj Trenta, 17.V.1851. – Trst, 19.X.1916.).

Otac mu je bio Pietro, majka Antonia.

Gimnaziju je završio u Roveretu, a prirodoslovlje je diplomirao na Sveučilištu u Innsbrucku. Potom je, od 1875. do 1887., poučavao prirodne znanosti na Višoj realnoj školi u Piranu (I. r. scuola reale superiore), a 1887. dobio je mjesto profesora srednjoj školi u Roveretu (Istituto Magistrale maschile), gdje je predavao do 1906. Bio je član Accademije Roveretane degli Agiati.

O flori Pirana i okolice objavio je djela Contribuzione alla Flora di Pirano (Trieste 1884.) i La Flora di Pirano (Rovereto 1894./95.), pazeći na dijalektne nazive biljaka. Pisao je i o flori Rovereta (Sommario analitico della flora di Rovereto, 1899.), zanimala ga je muzikologija (Dissertazione sulla ricerca dell'armonia di Giuseppe Tartini, 1910.); prevodio je s njemačkoga (Joseph [Giuseppe] Stradner, Novi Schizzi dall'Adria, 1903.).

Bio je oženjen Lucreziom Ventrella, porijeklom iz Napulja, njihov sin Giuseppe, rođen u Piranu, bio je novinar, publicist i istraživač povijesti.

U Trst se preselio u mirovini, 1916., tamo je iste godine preminuo, a pokopan je u Piranu.